Saurebesta
Eg har skrive litt om henne eg vil kalle Follabesta. Det var ho som gav meg den første tittelen. I dag er det den andre bestemora, mormora. Det er nok via henne eg har fått dei litterære og språklege interessene. Ho var frå Flo i Stryn, bygda med alle frukttea og fotballtalenta. Saurebesta var svært glad i å lese. Når ho var på besøk heime, så las ho det ho kom over, også (barne)bøkene mine. Eg hugsar at ho var så flink med å snurre tommeltottar når ho sat med falda hender. Ho var ganske rund i formene og ikkje så stor. Den andre bestemora mi var tynn.
Då eg var omlag elleve år, fekk eg ei tjukk bok av henne. Det var ei gammal bok, trykt i året 1900. Eg kallar boka Snorre, men ho heiter visst Heimskringla. Som 4. klassing las eg ut Snorre. Språket er noko gamalvore. Eg las også skaldedikta. Eg visste ikkje då at onkelen hennar hadde omsett dei norrøne dikta til nynorsk. Han er oså nemnd i eit føreord, Rasmus Flo. I dag veit eg at det er reist ein bautastein for denne mannen i Flobygda. Rasmus Flo var filolog og var visstnok den einaste som fekk lov til å rette på språket til Arne Garborg. Folket i bygda der kalla han Bokrasmus. No snakkar eg meg bort fra besta, eller Saursgommer.
Saurebesta heitte Gyrid og det er eit namn som er sjeldan i dag. Ho vart fødd i 1873. Eg synest også at det er spesielt at ho ein vinter gjekk på Johannes Bruun sin folkehøgskule i Gausdal. Det var tungvint å reise Strynefjellet den gongen og ho måtte vere borte frå heimen heile tida, kom ikkje heim til jul ein gong. Ho utdanna seg i meierifaget og vart meierske som det heiter og kom då til Sunnmøre, og vart etter kvart kjend med han som vart mannen hennar, Bernt Jørgenson Saure.
Eg vil lyse fred over minna til bestemødrene mine.
