Er ikkje min halve mann
Eitt år sidan sist
Det snart eitt år sidan eg skreiv blogg, men no er det på tide å gje lyd frå seg. Mykje har hendt sidan sist. Alt kjem ikkje med ein gong, men litt etter litt. I dag har eg vore i god form. Det heiter at ei ulukke kjem sjeldan åleine. Tidlegare denne månaden vart eg dårleg. Det synte seg at gallelæra var betent. Antibiotikaen tok svineriet så no er eg god att av det og. Eg som dei fleste, er redd for å få kreft. Eg fekk det. Du må gjerne vere redd for å få det. men ca 30 prosent får det. Eg vart frisk etter å ha fjerna urinblæra og vorte urostomikar. Forma vart betre etter kvart, men i juli fekk vart det fleire plager etter historia med galleblæra. Det vart full stopp i tarmane på grunn av brokk. Etter brokket vart det to omgangar med sepsis, altså blodforgiftning. Det er ikkje rart ein vert noko uroleg når slikt oppstår.
