Mange grammar seg over vinteren. Det er kaldt. Vatnet frys. Det er farleg å ferdast, kvidesamt å ta ut. Eg har aldri tykt om denne årstida som varer halve året. Men denne vinteren, endå så mykje kulde vi har hatt, så har eg ikkje kjent trong til å ause ut mi misnøye. Dette seier eg endå vedlageret har skrumpa alvorleg inn. Etter mine utrekningar skal det vere nok ved til påska er over.
Det kan vere ei mekanisme inne i hjerna som har gjort det, ei slags fatalisme kanhende, kanskje det har noko med aldringa å gjere. Vi får gjere det beste ut av livet sjølvom telen går djupt, og asfalten sprekk. No er det straks berre ein månad att til 1. april! Endå har eg ikkje henta skiene ut av garasjen. Eg har hatt mine orsakingar, m.a. eit podagra-anfall. Å gå på ski med det, er sjølvpining.
I dag har det vore heile 11 grader pluss ute – og regn. Det har vore ein grå dag, i alle fall var det grått i Holmenkollen og deromkring, både på den eine og andre måten, ein redige buljongdag! Det hjelp ikkje å bygge nye flotte bakkar i Oslo for skodda bryr seg ikkje om det.
Neste veke har skulane vinterferie, kona har fri, men det vert ingen sydentur. Vi må nyte vinteren medan vi har han.
