Hillary Clinton har fått å gjere med noko ho nok likar svært dårleg. Ho har ei vanskeleg oppgåve frå før med å vere utanriksminister i ei supermakt, ho skal prøve å skape tillit som det heiter, knyte alliansar og syte for at alliansar ikkje går i oppløysing.
No har ho verkeleg fått opptil fleire varme poteter å hanskast med. Ho skal tette lekkasjar som eigenleg ikkje let seg stoppe. Kva slags silikon skal ho bruke? Det er vel brannsløkking som er rette ordet; det var det som skulle stått i overskrifta.
Ein organisasjon har spesialisert seg på å stele konfidensielle meldingar til USA frå ulike statar, hovudsakleg frå USA sine ambassadar i utlandet. Her er det mykje saftig stoff for ikkje å seie sprengstoff. Kva skal Hillary seie til karakteristikkar av utanlandske politikarar.
Eg vil ikkje ta opp att det som vart sagt som døme i dagsnytt i dag tidleg. Avisene fekk med seg mykje i går, og meir skal kome.
Er det slik at vi no får sjå det sanne andletet til dei vi leit på? Kan det vere viktig å avsløre alt som vert sagt også i meir uformelle relasjonar? Kva tener det til? Er det tillitskapande? Vert det fred av slikt?
Det er også noko som heiter å forsnakke seg, seie noko utan å tenkje etter kva konsekvensar det kan få.
Har ein brent seg skikkeleg ein gong, vert ein meir varsam. Eg veit kva eg snakkar om…..!
