28. november
Neste veke må vi postlegge juleposten, det vil seie pakkane. Julekorta kan ein vente litt lenger med. I år er det ein enorm auke med pakkar. Mange tingar varer på nettet for å unngå å gå på butikkane. Så skal pakkar sendast til familiemedlemer som ikkje kan kome til jul.
I dag måtte vi berre legge i veg og kjøpe julegåver. Det er alltid ein fordel å ha ønskelister og elles ha tenkt igjennom alternativ. Mange var ute i same erend som oss, og det var ikkje slik som før at vi fekk pakka inn, nei det måtte vi gjere sjølve ved eit bord der det var både papir og snor. Slik har det vore lenge i storbyen og slik har det vorte i Ørsta og Volda og. Det er heilt forståeleg at ekspeditørar ikkje kan drive med slikt i sjulestria.
Vi tok alt arbeidet med innpakkinga då vi kom heim. Så blir det ny tur på måndag for å sende. Julegåver er ekstra viktige denne tida. Vi har sjølvsagt kontakt på telefon, men gåvene som alltid er eit uttrykk for nærleik og kjærleik, vert som ekstra gode klemmar. Det rare er at eg ikkje tenkjer at noko av det vi sender ikkje vert sett pris på.
I denne tida er det også naturleg å sende noko frå bankkontoen til dei ein elles har prioritert gjennom året. Når vi handlar julegåver så er vi gjerne rause med gåver til dei næraste. Ingen av våre er i naud, men det er menneske ute i verda som treng ei ekstra handsrekning.
De er så godt som 1. søndag i advent og julestjernene lyser.
