Ikkje omsnakkande

Hugsar eit uttrykk som forelda mine og andre brukte: «Dekje omsnakkande». Alle forstår kva det vil seie å snakke om noko eller nokon. Meininga med utsegna tyder på at her er det noko vi ikkje ynskjer å snakke om. Men som alltid er det ofte nyansar i kva som ligg i ei utsgn. Sjølv oppfattar eg at det noko som er ille, kanskje svært ille  bortanfor det som er sømeleg, kanskje forferdeleg, forkasteleg, meiningslaust eller vanskeleg å finne ord for.

Somme vil kanskje meine at det er eit tabu. Dette er noko ein ikkje må snakke om. Slik oppfattar eg det ikkje.

Språket vårt har vorte fattigare sjølv om det har kome til nye ord og omgrep. Vi har utan tvil mist noko på vegen. Tidlegare var bruken av det engelsktalande kalla understatement, vanleg. I sagalitteraturen vert det i personskildringar sagt om ein mann «at han var ikkje liten». I røynda var denne personen storvaksen. Ein variant var at personen var heller stor.