Landet vårt gror igjen. I går gjekk grannen og eg til verks. Med kvar si motorsag gjekk vi laus på einekagane på støylen. Einen veks som eit ugras på setervollen. Der han veks finn du ikkje blåbær. Før i tida gjekk kyrne på setervollen og beitte. Eineveden luktar godt. Eg drog lukta opp i nasen kvar gong eg felte ein eine. Det var rart å legge merke til korleis einen veks. Det er gjerne mange «greiner» som står liksom i ein krans.
Eg er ingen motstandar av einebuska, men tek han overhand, må noko gjerast.
Det var forresten ein koseleg dag på Sunndalssetra. Vi gjekk inn i Skareselet og åt nista vår. Ivar hadde fyrt opp i ovnen og vi fekk ein god prat.
