Støvsugaren, i s i tid kjøpt av ein omreisande fyr. Ein unik og rådyr støvsugar, stillegåande og effektiv. Eg gjorde ei investeringa som eg har vorte mobba for. Det er ikkje nokon løyndom at eg er den som nyttar mest støvsugar her i huset. Det har vorte ein dyr reiskap etter kvart med sørvisavtale og årleg pakke frå sentralt hald med nye posar og filter. Støvsugaren er mest som eit familiemedlem. No har eg sagt opp sørvisavtalen, men eg vonar at det er råd å få tak i posar og filter når det trengst.
No har han vore på Eid og blitt reparert. Det var der det fanst ein som kunne med dette unikumet. Brytaren var gåen, men reparatøren tok ein snarveg. No startar han når eg set i kontakten, altså er av og på -knappen ute av funksjon. Eg har testa at han verkar.
Slik er det også med folk når dei dreg på åra, noko må gjerne reparerast, eller skiftast ut. Vi er ikkje robotar med av og på-knapp, men den medisinske kunnskapen er komen langt i dag. Det er mogleg å skifte ut viktige organ slik at ein kan leve mesta normalt etterpå. Det går nok ei grense ved hjernen. Du vert nok ikkje ditt gamle eg dersom du arvar hjernen etter nokon.
I dag er det tre veker att til jul, så no får eg ta i bruk den gode gamle Lux-en og gjere reint til høgtida.
