Det er søndag i dag, men eg tenkjer likevel på den døra eg streva med å setje inn i går. Det er ofte bra å ha nokon i lag med seg når ein skal gjere noko viktig, og noko ein ikkje har gjort særleg mykje av før, som å setje inn ei ny dør. Prøvde å følgje oppskrifta som følgde med. Seinare oppdaga vi at eg hadde slurva med pkt 1, dørstokken. Han var ikkje så vater som eg trudde. Døra vart skeiv. Då dette var oppretta, trudde eg at alt skulle bli velstand, heilt til sonen min sa:» Skal ikkje døra vere jamnt med ytterveggen?» Her vart det ei utfordring, ja kanske til og med ei utforing! Det synte seg at veggen på venstre sida av døra ikkje var i lodd. Det førte sjølvsagt til at dørkarmen måtte lenger inn i rommet, men det er ei grense for kor langt inn i rommet døra kan kome før det vert gale på innsida også. Det er inga hjelp i å klandre dei som ein gong sette opp veggen på badet i kjellaren for dei er ikkje blant oss lenger. Så dette er i første rekkje mi utfordring. Det heiter visst at ein god snikkar må kunne fuske. Eg har ein tanke om korleis den fuskinga skal utførast.
